Ja en mijn WA inzending

'Ik wil leven,' knikte ze. Het was haar antwoord op een van de pijnlijkste vragen die er in een leven gesteld kon worden. Het was haar antwoord op haar ziekte en haar antwoord op de dood. Helaas was het een leugen, een antwoord dat anderen wilden horen.
De strijdbijl had ze al veel eerder willen begraven. In feite had ze willen opgeven, lang voor de strijd echt was begonnen. Het waren haar geliefden die haar ervan hadden weerhouden. Zij had het als haar plicht gezien hen de hoop niet af te nemen. Zelfs stervende had ze zich ontfermd over de personen die van haar hielden en op haar rekenden. Zelfs op de rand van haar leven had ze de handen van haar naasten vastgehouden en hen toegefluisterd dat ze verder zou gaan.
Ze had gelogen. Over alles. Haar hele leven had ze gelogen tegen iedereen en nu ze eigenlijk de kans kreeg de waarheid te spreken, deed ze dat weer niet. Ze was altijd vrolijk geweest, al had ze zo veel reden gehad om te huilen. Ze had iedereen geholpen en getroost, al kon ze de zeurende stemmen niet uitstaan. Haar leugens waren voor anderen geweest. Zij had altijd hetgeen verteld wat de ander wilde horen. Dit was het punt in haar leven dat ze hier voor gestraft zou worden. Ze zou de leugens vertellen die iedereen wilde horen, terwijl zij wegkwijnde in haar bed. Terwijl het leven uit haar lichaam en ziel werd gezogen, zou zij volhouden dat ze hield van het leven en er geen kans bestond dat ze ooit zou opgeven.
Dokter na dokter was haar kamer ingekomen en had haar verteld wat de consequenties zouden zijn als ze zou kiezen voor doorvechten. Lege kamers, bestralingen, pijn en misselijkheden. Er zou geen leven meer zijn om te leven, niks goeds om naar uit te kijken. Maar natuurlijk had ze hun wens willen vervullen. De drie woorden die ze zojuist had gesproken, zouden haar hele leven omgooien. Helaas was waar anderen voor hadden gekozen, geen leven te noemen.
De mensen namen haar voor lief. Iedereen wist dat zij zou doen wat jij wilde. Haar mening telde niet, hij werd nooit uitgesproken en dus maakte het niet uit. Dít was waar de mensen de fout in waren gegaan. Dit was waar haar lust voor leven had afgenomen en zelfs hierover zou zij niet mogen beslissen.
Ze had nooit nagedacht over haar leven. Ze had nooit écht stilgestaan bij de manier waarop mensen met elkaar om gingen. Hoe mensen met háár omgingen. Nu ze dit wel deed, werd ze boos. Ze voelde hoe haar lichaamstemperatuur steeg en het zweet in straaltjes van haar lichaam liep. De spieren in haar armen verkrampten en haar handen balden zich tot vuisten. Paniek was overal. Niet alleen in haar hoofd, ook rondom haar. Het kastje naast het bed waar zij aan vast zat, raakte in paniek en begon wild te piepen. De mensen om haar heen reageerden op dit kastje en ook zij raakten in paniek. Er werden mensen bij gehaald en er werd aan slangetjes getrokken. Naalden werden in de arm van het meisje gedrukt, zakjes werden tevoorschijn gehaald en een doorzichtige vloeistof liep haar arm in.
De rust keerde terug in de ruimte. Zodra het piepen van het kastje minder werd, begonnen mensen weer normaal te ademen. De dokters verdwenen de ruimte uit tot er nog maar een vrouw over was. Zij rangschikte de draden die uit het lichaam van het meisje kwamen en even later verdween ook zij. Iemand hield de hand van het meisje beet, iemand streek over haar hoofd. Iemand kuste haar voorhoofd, een ander huilde.
Terwijl iedereen haar plotseling toonde wat zij voor hen betekende, was het al te laat. Het meisje had haar besluit al genomen. Het meisje wilde deze keer voor zichzelf kiezen. Deze keer gaf het meisje het op, met alle gevolgen van dien. Ze had maar even spijt van deze beslissing. Heel even maar drongen de tranen, kussen en tedere gebaren tot haar door.
Toen vulde een lange, aanhoudende piep de ruimte en veranderden de pieken en dalen op het schermpje in een lange streep.

Die komma's zitten volgens mij wel goed, al vind ik de zinnen "Dít was waar de mensen de fout in waren gegaan. Dit was waar haar lust voor leven had afgenomen en zelfs hierover zou zij niet mogen beslissen." twijfelachtig. Grammaticaal gezien moet je "dit feit" zetten of "dat", gezien het antecedent ervoor staat. Maar voor de rest zit 'm goed en ik heb nu random Hoofdpersoonfeels. Ik eis een naam. Hoofdpersoonfeels klinkt echt niet. HAHA Hoe dan ook.

Thank you Margooke <3